Een belangrijke les beleggen: het is zowel een kunst als een wetenschap. De kunst van het beleggen uit zich vooral op de korte termijn. Terwijl het boeken van hoge rendementen op de lange termijn een veel wetenschappelijkere benadering vergt. Ralph Wanger, portfoliomanager van het Acurn Fund, heeft hier een goede anekdote over geschreven.
Op de korte termijn worden bewegingen op de beurs vooral veroorzaakt door het sentiment onder beleggers. Dit is de bekende beleggingspsychologie waarvan hebzucht en angst het sterkst zijn. Op de langere termijn wordt de koers vooral bepaal door de onderliggende waarde van het aandeel.
Ralph Wanger heeft hier eens een zeer treffende vergelijking over gemaakt, die we hier vrij vertalen.
Een man wandelt met zijn hond in Central Park in New York. Hij doorkruist hiervoor het park van de ene naar de andere kant. De hond zit aan een lange riem en is zeer enthousiast door deze wandeling. Hij ziet, hoort en ruikt van alles en schiet dan ook van links naar rechts. Het is niet te voorspellen waar de hond nu weer naar toe zal rennen. Hij dartelt alle kanten op.
Maar we weten wel waar de hond uiteindelijk naar toe gaat. Zijn baas loopt namelijk met zo’n 5 kilometer per uur naar de andere kant van het park. Het begin- en eindpunt zijn dus duidelijk. De snelheid waarmee ze daar heen gaan ook, je weet alleen niet welke plekken de hond allemaal bezoekt in de tussentijd.
In dit voorbeeld de hond de beurskoers en de baas het onderliggende bedrijf.
Zolang het bedrijf nog goed presteert, en dus gestaag op weg is naar de andere kant van het park, maakt het helemaal niet uit wat de hond onderweg allemaal uitspookt.
Opvallend is echter dat de meeste beleggers alleen maar oog hebben voor de hond. Ze kijken niet eens naar zijn baas en weten niet waar de baas heen gaat.
Hierdoor valt het ook niet op als het bedrijf een verkeerde kant op gaat, ze kijken immers alleen maar naar de koers.
Wees een slimme belegger en kijk naar ‘de baas’.