Een stijgende beurs is voor veel waardebeleggers een moeilijke omgeving. We proberen aandelen of andere investeringen te vinden met een korting ten opzichte van de intrinsieke waarde. Wanneer de koersen stijgen zijn deze moeilijker te vinden. Hierdoor krijgen veel waardebeleggers het gevoel dat ze de boot gemist hebben. Dit kan leiden tot hele verkeerde beslissingen.

Bij alsmaar stijgende beurzen gaan sommige onervaren waardebeleggers zich richten op de groep aandelen waarvan de koers achterblijft. Ze zoeken naar koopjes tussen de aandelen waarvan de prijs is gedaald in plaats van gestegen.

Dat is erg riskant.

Wanneer de indexen blijven stijgen is er waarschijnlijk een hele goede reden waarom bepaalde aandelen achterblijven. In die gevallen is de koers meestal laag vanwege de matige kwaliteit van de onderliggende onderneming.

Het missen van de een goede deal is geen reden voor het sluiten van een slechte deal.

Vergelijk de aandelenbeurs met een winkel

Wanneer waardebeleggers kopen op basis van een lage prijs, en niet op basis van diepgaande fundamentele analyse, leidt dit meestal tot zeer slechte resultaten.

Dit principe wordt eenvoudig duidelijk met een voorbeeld:

Vergelijk de aandelenbeurs met een winkel. Je bent in gesprek met de verkoper en hij zegt: “we hebben 1.000 verschillende artikelen te koop. Deze 800 zijn van goede kwaliteit en allemaal dezelfde prijs. De 100 artikelen aan deze kant van de winkel zijn van hele hoge kwaliteit en daardoor duurder. De 100 artikelen aan die kant van de winkel wil eigenlijk niemand hebben. Ze zijn wel erg goedkoop”.

En dan doet hij de belangrijke toevoeging: “er zijn al honderden klanten geweest die hebben gesnuffeld tussen de goedkope artikelen“.

We zullen nu niet snel de neiging hebben om de hele koopjeshoek leeg te kopen. Want blijkbaar is er iets mis met die artikelen. Precies hetzelfde principe gaat op voor aandelen.

Het klassieke waardebeleggen

Het kopen van achtergebleven of laag geprijsde aandelen is een oude strategie. Toen het waardebeleggen nog in de kinderschoenen stond werkte dit nog. Professionele beleggers sloegen sommige aandelen toen bij voorbaat al af op basis van de reputatie of prijs.

Tegenwoordig heeft iedereen met een internetverbinding toegang tot informatie. Iedereen weet dus wat de ‘100 goedkope artikelen’ zijn. Daarnaast zijn er private equity-bedrijven met slimme koppen die constant zoeken naar goedkope bedrijven om op te pikken.

Deze eenvoudige vorm van waardebeleggen werkt niet meer in de 21e eeuw.

Wat werkt nog wel op de beurs?

Er bestaat veel verschil in kwaliteit tussen verschillende ondernemingen. Maar toch worden veel aandelen vergelijkbaar gewaardeerd, en dit is niet terecht.

We maken dit weer duidelijk met de winkel uit het voorbeeld. Het is vreemd dat 800 verschillende producten in de categorie ‘goede kwaliteit’ dezelfde prijs hebben. Behalve voor wat betreft de onderste en de bovenste 10% is er in dit voorbeeld geen variatie in prijs.

Op de beurs is het minder extreem, maar het principe werkt hetzelfde. Het beste is dus om te zoeken naar bedrijven van een bovengemiddeld goede kwaliteit die tegen een ‘normale’ prijs verhandeld worden.

Dit zal op den duur door de markt herkend worden, wat de prijs zal opdrijven. Dit levert veel betere resultaten op dan simpelweg goedkope bedrijven kopen.