Dit was de titel van een artikel uit augustus 1929. Het verscheen in ‘Ladies Home Journal’ en was relatief vernieuwend. In het artikel werd het idee van langetermijnbeleggen in combinatie met het herbeleggen van het ontvangen dividend besproken. Dit was een heel goed idee, maar er zaten flinke gaten in de berekening. We kunnen leren van het verleden, om te voorkomen dat we dezelfde fouten maken.

 In het artikel lezen we:

“Stel, een man trouwt op zijn 23e en begint vanaf dan iedere maand met het sparen van $ 15. Iedereen die een baan heeft en zijn best doet kan dit bereiken. Als hij deze $ 15 investeert in goede aandelen en de dividenden herbelegt zal hij na 20 jaar minstens $ 80.000 hebben. Hieruit komt een inkomen aan dividend van ongeveer $ 400 per maand. Hij zal een rijk man zijn. Omdat iedereen dit kan doen ben ik ervan overtuigd dat men niet alleen rijk kan zijn, maar dat iedereen rijk zou moeten zijn.” – John J. Raskob, augustus 1929

In 1929 was het gemiddelde inkomen in de VS zo’n $ 85 per maand, dus die $ 15 zou voor veel mensen op te brengen zijn. Al met al klinkt het als een hele goede strategie.

Helaas zijn er twee punten waarop het helemaal mis ging. De ongelukkige timing en het verwachtte rendement.

Timing van de beurs

Het artikel werd slechts een paar weken voor de beurscrash van 1929 gepubliceerd. Die crash was het begin van de Grote Depressie van de jaren ’30. Tijdens de Grote Depressie raakte 1 op de 4 Amerikanen werkloos en stortte complete economieën in.

De Dow Jones index piekte in september 1929 op 381 punten. Het dal lag in juli 1932 op 40 punten. Een verlies van bijna 90%.

Rendement op uw belegging

Het tweede punt hangt samen met het bovenstaande. De auteur gaf in zijn berekening aan dat een inleg van $ 15 per maand in 20 jaar tijd zou groeien naar $ 80.000. Vervolgens zou dat vermogen een maandelijks inkomen van $ 400 aan dividend opleveren.

Om dit eindkapitaal te bereiken was een rendement van 26% per jaar nodig, twintig jaar lang. Onmogelijk voor een indexbelegger. Na de fantastische jaren ’20 op de beurs dacht men echter dat dit een reëel scenario was.

De praktijk

We weten nu hoe deze strategie in werkelijkheid heeft uitgepakt. En ondanks de Grote Depressie en Tweede Wereldoorlog is het resultaat helemaal niet slecht; gemiddeld ruim 8% rendement per jaar.

Het verloop van de strategie van Raskob. Merk op dat de crash van 1929 en de Grote Depressie niet eens zichtbaar zijn. De belegger zat toen nog aan het begin van de opbouwfase, hierdoor profiteerde hij van lagere aankoopkoersen. Grafiek afkomstig van novelinvestor.com

Met 20 jaar lang $ 15 per maand in de aandelen van de Dow Jones groeide het vermogen tot ongeveer $ 8.750. Het dividend hieruit was in 1949 zo’n 6%. Oftewel een maandelijks inkomen van $ 44. Een gemiddeld maandinkomen lag in die tijd rond de $ 250.

Een mooie aanvulling dus, maar waarschijnlijk niet genoeg om met pensioen te gaan. Als je echter nog eens 20 jaar $ 15 per maand had belegd dan groeide het vermogen tot $ 135.000 in 1969. Hier zien wederom de kracht van het rente-op-rente effect.

Conclusie

De visie van Raskob was juist. Hij had alleen onvoldoende rekening gehouden met de grillen op de beurs en hierdoor met een veel te hoog rendement gerekend.

De laatste maanden zitten we ook in een turbulente markt. Maar vergeet niet dat dit voor beleggers die hun portfolio nog aan het opbouwen zijn alleen maar gunstig is. Zij behaalden in de moeilijke jaren ’30 en ’40 immers ook 8% per jaar, met het eenvoudigweg volgen van de index.

Focus op sterke bedrijven en houd aandelen lang vast. En vooral: blijf kopen! Dan kan je over 20 jaar misschien wel leven van het dividend.