In een vorig blog behandelden we het eerste deel van onze ’toplijst’. Toen kwamen de beroemde waardebeleggers Warren Buffett, Charlie Munger, Joel Greenblatt en John Templeton aan bod. In dit vervolg kijken we naar iets minder bekende, maar niet minder succesvolle, waardebeleggers. 

We kunnen leren van het succes van anderen. Niet door ze exact te kopiëren maar door hun strategie te begrijpen. Vervolgens nemen we delen van iedere strategie die ons aanspreken om zelf toe te passen. 

In dit blog kijken we naar drie succesvolle beleggers.

Seth Klarman (1957)

Seth Klarman is een minder bekende naam, omdat hij zich liever wat meer op de achtergrond houdt. Hij is, naast zijn superieure beleggingsprestaties, bekend van zijn boek ‘Margin of Safety: Risk Averse Investing Strategies for the Thoughtful Investor’.

Van deze klassieker is maar één druk uitgebracht. Originele exemplaren zijn hierdoor een echt collector’s item en prijzen stijgen tot boven de € 1.000 voor een boek in goede staat. 

Strategie:

• Is extreem risicomijdend en focust voornamelijk op het beperken van het neerwaarts risico
• Zoekt niet puur naar de goedkoopste aandelen, maar naar de voordeligst geprijsde sterke bedrijven
• Investeert vaak in bijzondere situaties, zoals bedrijven die faillissement hebben aangevraagd
• Bouwt een grote cashpositie op wanneer zich weinig kansen voordoen
• Vindt dat je niet alleen moeten weten óf een aandeel ondergewaardeerd is, maar ook waarom dit het geval is

“Once you adopt a value-investment strategy, any other investement behavior starts to seem like gambling.”

Mohnish Pabrai (1964)

Deze waardebelegger is door Forbes wel eens ‘de nieuwe Warren Buffett’ genoemd. Hij focust zich op het verlagen van het risico in combinatie met het behalen van een hoog rendement.

Deze strategie behandeld hij in zijn boek ‘The Dhandho Investor: The Low-Risk Value Mehtod to High Returns’. 

Strategie:

• Is van mening dat er een groot verschil is tussen risico en onzekerheid
• Zoekt naar kansen met een laag risico, hoge onzekerheid en groot opwaarts potentieel
• Heeft weinig verschillende posities in zijn portfolio, meestal rond de 10
• Gelooft dat aandelenkoersen eigenlijk alleen ‘ruis’ zijn
• Kocht vroeger vooral goede bedrijven tegen een zo laag mogelijke prijs. Focust nu meer op kwaliteit en een aandeelhoudersvriendelijk management

“Heads, I win; tails, I don’t lose much.”

Philip Fisher (1907 – 2004)

Fisher werd bekend vanwege zijn succes in het beleggen in groeiaandelen. Tijdens de Grote Depressie van de jaren ’30 heeft hij zijn vermogen verdiend met zijn eigen beleggingsfonds. Hij bleef betrokken bij zijn bedrijf tot zijn pensioen op 91-jarige leeftijd.

Fisher bleef liever uit de media en gaf zelden interviews, hierdoor was hij niet zo bekend. Dit kwam pas na publicatie van zijn boek ‘Common Stocks  and uncommon profits’, wat erg populair werd onder beleggers. 

Strategie:

• Hield niet van Technische Analyse
• Geloofde niet in market timing
• Had een geconcentreerd portfolio van 10 tot 12 aandelen
• Focuste op een eerlijk en vaardig management
• Vond dat je alleen moest beleggen in bedrijven die je begreep
• Was een echte ‘buy & hold‘ belegger, sommige posities hield hij tientallen jaren aan
• Verkocht alleen wanneer het bedrijf verslechtering vertoonde in het businessmodel, concurrentievoordeel of management 

“I don’t want a lot of good investments; I want a few outstanding ones.”